Οι γιατροί που παρέχουν θεραπείες σχετικές με τις φλέβες, είναι οι Δερματολόγοι, οι Αγγειολόγοι, οι Πλαστικοί Χειρουργοί, οι Γενικοί Χειρουργοί, και οι Αγγειοχειρουργοί. Μόνο ο Αγγειοχειρουργός όμως είναι εκπαιδευμένος και εξοικειωμένος με όλες τις εναλλακτικές μεθόδους θεραπείας και είναι ο μόνος που μπορεί να σας προσφέρει αμερόληπτα την κατάλληλη θεραπεία. Υπό την προϋπόθεση ότι έχετε πρωτίστως συμβουλευτεί Αγγειοχειρουργό, ώστε να αποκλείσει το ενδεχόμενο σημαντικής φλεβικής ανεπάρκειας, η σκληροθεραπεία και το δερματικό laser μπορούν να πραγματοποιηθούν και από γιατρό άλλης ειδικότητας (π.χ. Δερματολόγο, Αγγειολόγο ή Πλαστικό Χειρουργό). Βεβαιωθείτε ότι έχετε ρωτήσει το γιατρό σχετικά με την εμπειρία του και μην ξεχνάτε ποτέ ότι: «δεν προέχει πάντα η μέθοδος θεραπείας που επιθυμείτε, αλλά το ποια είναι η κατάλληλη θεραπεία για εσάς. Το laser δεν είναι πάντα το πιο κατάλληλο και σίγουρα δεν είναι η θεραπεία για όλους…»

Οι ενέργειες που ενδέχεται να εμποδίσουν ή να επιβραδύνουν την εξέλιξη των κιρσών, περιλαμβάνουν τη διατήρηση ενός ιδανικού βάρους, την τακτική σωματική άσκηση και την ανύψωση των ποδιών όταν κάθεστε. Αποφύγετε τα ρούχα που σφίγγουν τη μέση, τη βουβωνική χώρα ή τα πόδια σας καθώς επίσης τα ψηλοτάκουνα παπούτσια και τα σταυρωμένα πόδια.

Οι κιρσοί δεν συνδέονται με την την επικίνδυνη εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση, εφόσον εξ’ορισμού αφορούν τις επιφανειακές φλέβες. Ωστόσο, σε μερικές σοβαρές περιπτώσεις κιρσών, υπάρχει μια πολύ μικρή πιθανότητα θρόμβωσης που μπορεί να επεκταθεί στις βαθύτερες φλέβες. Η εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση (επώδυνο πρησμένο πόδι) απαιτεί άμεσο ιατρικό έλεγχο και θεραπεία.

Μετά από έντονη άσκηση, μερικοί άνθρωποι που έχουν προχωρημένους κιρσούς μπορεί να αισθάνονται τα πόδια τους πιο πρησμένα, πιο κουρασμένα και να πονούν. Σε αυτές τις περιπτώσεις το πρόβλημα είναι η φλεβίτιδα και όχι η άσκηση. Ένα ανεπαρκές φλεβικό σύστημα δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες αυξημένης κυκλοφορίας αίματος στα πόδια κατά την άσκηση. Η ασκηση όμως δεν επιδεινώνει την φλεβίτιδα, αντίθετα την περιορίζει. Οποιοδήποτε είδος αθλητικής δραστηριότητας μόνο να βελτιώσει μπορεί την κυκλοφορία των ποδιών. Ιδιαίτερα το περπάτημα ή το τρέξιμο, κάνουν τη κνήμη και τους μύες των μηρών να συσπώνται λειτουργώντας έτσι σαν αντλίες που διώχνουν το άιμα από τα πόδια και το στέλνουν στην καρδιά. Παρόλαυτά στα προχωρημένα στάδια τα συμπτώματα επιδεινώνονται με την άσκηση (διαλείπουσα χωλότητα φλεβικής ανεπάρκειας). Η άσκηση πάντως συνιστάται ιδιαίτερα σε ασθενείς με κιρσούς. Στην περίπτωση που η άσκηση επιδεινώνει τα συμπτώματα, τότε είτε η φλεβική ανεπάρκεια έχει προχωρήσει σημαντικά, είτε τα συμπτώματα οφείλονται κάπου αλλού.

Τα παπούτσια με ψηλά τακούνια σε καθημερινή βάση και για αρκετές ώρες, δεν ενδείκνυνται για γυναίκες με κιρσούς, καθώς κρατούν τους μύες της γάμπας σε κατάσταση διαρκούς σύσπασης, μειώνοντας έτσι την δυναμική της μυικής αντλίας. Φυσικά, το να φοράτε ψηλοτάκουνα σε κοινωνικές εκδηλώσεις για λίγες ώρες, δε θα μπορούσε ποτέ να αποτελέσει πρόβλημα.

Η έκθεση στον ήλιο δεν επηρεάζει σημαντικά την φλεβική ανεπάρκεια και τους κιρσούς όμως μπορεί να κάνει τις ευρυαγγείες χειρότερες, διασπώντας το κολλαγόνο κάτω από το δέρμα. Η θερμότητα επιδεινώνει συμπτώματα όπως είναι η αίσθηση βάρους, πόνος ή κάψιμο στα πόδια.

Όχι. Οι κιρσοί και οι ευρυαγγείες είναι συνήθως καλοήθεις και αποτελούν τις περισσοτερες φορές πρόβλημα αισθητικής. Η θεραπεία είναι απαραίτητη στις σοβαρές περιπτώσεις κιρσών, ειδικά σε εκείνες με έλκη.

Τα συμπτώματα της φλεβικής ανεπάρκειας επιδεινώνονται κατά τη διάρκεια των θερμότερων μηνών του έτους. Οποιαδήποτε θεραπεία μπορεί να πραγματοποιηθεί κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, υπό την προϋπόθεση ότι θα αποφεύγετε την έκθεση στον ήλιο (π.χ. ηλιοθεραπεία) για τουλάχιστον 2-3 εβδομάδες.

Οι κιρσοί και οι ευρυαγγείες είναι συνήθως εμφανείς, αλλά η βαρύτητα της υποκείμενης φλεβικής ανεπάρκειας μπορεί να διαγνωσθεί μόνο με το υπερηχογράφημα φλεβών. Είναι άσκοπο το να προβείτε σε οποιαδήποτε θεραπεία πριν ο Αγγειοχειρουργός σας επιβεβαιώσει ή αποκλείσει την φλεβική ανεπάρκεια και τη σοβαρότητά της ώστε να διαμορφώσει ένα ολοκληρωμένο πλάνο θεραπείας που θα επικεντρωνεται στο συγκεκριμένο υποκείμενο πρόβλημα.

Να ρωτάτε πάντα τον Αγγειοχειρουργό σχετικά με την ασφάλεια και τις πιθανές επιπλοκές κάθε θεραπείας καθώς όλες οι χειρουργικές επεμβάσεις εγκυμονούν κινδύνους. Επιπλοκές σκληροθεραπείας (>1%): αποχρωματισμός και νέκρωση του δέρματος που θα υποχωρήσουν με την πάροδο του χρόνου, αλλεργική αντίδραση και εν τω βάθει φλεβοθρόμβωση (εξαιρετικά σπάνια). Επιπλοκές ενδοαυλικής θεραπείας (περίπου 1%): αποχρωματισμός, κάψιμο ή νέκρωση του δέρματος που θα υποχωρήσουν την πάροδο του χρόνου και εν τω βάθει φλεβοθρόμβωση. Επιπλοκές σαφηνεκτομής (περίπου 1%): νευρική βλάβη, που εκδηλώνεται με μούδιασμα στο πόδι, αιμορραγία και εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση.

Οι φλέβες που ενίενται, καυτηριάζονται ή εκριζώνονται, είναι πάντα οι επιφανειακές (επιπολής) φλέβες που έχουν διαγνωσθεί με ανεπάρκεια και νοσούν. Τα πόδια έχουν πολλές και διαφορετικές φλέβες και η κυκλοφορία του αίματος γίνεται κατά κύριο λόγο μέσω των εν τω βάθει φλεβών, επομένως η αφαίρεση των επιφανειακών φλεβών δεν επηρεάζει την κυκλοφορία του αίματος στα άκρα.

Η ενδοαυλική (ή ενδοφλεβική) θεραπεία με laser ή ραδιοσυχνότητες στην αντιμετώπιση της φλεβικής ανεπάρκειας, έχει αντικαταστήσει σε μεγάλο βαθμό την παραδοσιακή χειρουργική (σαφηνεκτομή). Χρησιμοποιείται κυρίως για την μείζονα ή ελάσσονα φλέβα ή οποιαδήποτε άλλη επιφανειακή φλέβα που ανεπαρκεί. Τόσο η θεραπεία με laser όσο και με ραδιοσυχνότητες βασίζεται στην παραγωγλη θερμότητας που «καυτηριάζει» την φλέβα. Είναι ουσιαστικά παρόμοιες σαν επεμβάσεις, ιδιαίτερα αποτελεσματικές στο σύνολό τους (>95% επιτυχια) και με ελάχιστες επιπλοκές. Δεν απαιτούνται τομές και μπορούν να πραγματοποιηθούν στο χώρο του ιατρείου.